انسان خالی از خطا نیست…
روز گذشته پیامی زیر یکی از ویدیوها که در صفحه‌ای منتشر شده بود، نوشتم که باعث رنجش خاطر بسیاری شد. قبل از هر سخن دیگری، با صراحت:
از تمنا پریانی عزیز و تمام بانوان باشهامت افغانستان از جان و دل پوزش می‌خواهم!
کامنتی که نوشته بودم، عجولانه بود و بدون درک حساسیت موضوع جاری. شوخی من در این شرایط قابلیت تعبیر این را داشت که به سادگی «تبعیض جنسیتی» تلقی شود. با درک این مسئله، کامنتم را سریع برداشتم و زیر بسیاری از پست‌های مرتبط به آن معذرت‌خواهی نوشتم.
اما، این موج منفی که علیه من شکل گرفته و برچسب‌هایی که به من می‌زنند، غیرمنصفانه است.
«یوسفی زن‌ستیز است!»
من اکنون که سنم به بیش از ۷۱ سال رسیده، با آن که در سمت‌های مختلف در ۵۵ سال گذشته کار کرده‌ام و فعال بوده‌ام، یک مورد هم پیشینهٔ «زن‌ستیزی» نداشته‌ام و ندارم. تفکر طالبانی و جهادی و چپی و راستی افراطی را همواره با طنزهایم کوبیده‌ام و نقد کرده‌ام، به خصوص طالبان و فکر طالبانی را.
در طنزها و نوشته‌هایم به حمایت از زنان پرداخته‌ام. کسانی که مرا از نزدیک می‌شناسند، خانواده‌ام را می‌شناسند، با من کار کرده‌اند می‌دانند که نظر و تفکر و رفتارم نسبت به زنان چگونه است.
در کنار نقدهای بجایی که به آن کامنت من وارد شده طبیعی است که در طول دهه‌ها بدبینان زیادی از گروه‌هایی که آن‌ها را صریح در طنزهایم کوبیده‌ام پیدا کردم و حالا آن کامنت عجولانه (که از محتوا و شوخی نادرستش دفاع نمی‌کنم) و برداشت‌هایی که از آن می‌شود دست‌آویزی شده برای این افراد که به هر دلیل دیگری با من مشکل داشته‌اند و آن را منتشر می‌کنند و هزار دشنام حواله‌ام می‌کنند.
یک بار دیگر، از تمام بانوان سرزمینم معذرت می‌خواهم که خاطر شان را در این شرایط ناگوار رنجاندم و به بدبینان می‌گویم: شما نمی‌توانید با این بهانه جلو طنز مرا بگیرید یا مرا از خدمت به فرهنگ و هنر بازدارید!
هارون یوسفی
