به برادران پارسی ستیز پشتون ام
وطنداران عزیزم: با کمال احترام به همه شما هموطنان ام؛
پارسی، فارسی، دری زبان یک قوم و یا جغرافیا نیست، پارسی زبان یک حوزه بزرگ تمدنی است که به اقوام و ملت های مختلف تعلق دارد، پارسی زبان عشق و محبت است، زبان عرفان و معنویت است، زبان هنر های کهن تا امروز است، زبان خلاق و سازنده است، با همه تلاش های استعمار هنوز ابهت و صلابت قوالی هندی در حنجره پارسی می تراود.
کهن نبشته های منار جام، قطب منار دهلی و منار مسجد بخارا او را نیایش میکنند، از قونینه تا بغداد از دمشق تا کاشغر زمزمه های عاشقانه محفل شب زنده داران عشق و شعر و عرفان است، سماع در او کمال یافته خرد در ان به معراج رسیده است.
اگر نیک بنگرید اکثریت شعرا، عرفای بزرگ و دانشمندان و نویسندگان چه ایرانی و یا هندی از تبار های دیگر اند و پارسی زبان تاریخ، فلسفه و دانش قدیم و نوین است انرا پاس بدارید که هویت شما است، افتخار نیکان شما است.
همه کتیبه ها در کوچه های لاهور، پشاور، دهلی بر سر مسجد و پرستشگاه ها پارسی بودند و هنوز ان را در قصه خوانی پشاور یا مزارات قندهار، ارامگاه اقبال خوانده می توانید.
در همه شهر های بزرگ منطقه هزاران جلد کتاب فارسی در کتاب خانه ها موجود است، نویسندگان پشتون همه اثار شان را به این زبان نوشتند، علامه حبیبی که عمرش را در تحقیق و پژوهش سپری کرده است اثارش پارسی است.
در چهل سال حاکمیت شاه و ج محمد داوود چقدر اثار پشتو بچاپ رسیده است لطفاًتحقیق کنید، امروز اگر از مواد درسی ترجمه شده دانشگاه ها که از پارسی بر گردان شده اند و یا چند خاطره و مجموعه شعری که بگذریم می شود از اثار علمی به زبان پشتو نام ببریم، اگر هدف ما جایگزین کردن باشد.
شما تجربه هند و پاکستان را از یاد نبرید که امروز در زادگاه حمید موشگاف یا خوشحال خان ختک و یا غنی خان هیچ درس و مدرسه ای به زبان پشتو وجود ندارد، پشتو در زادگاهش از ژوپ تا وزیرستان و انسو تا نوشهره و مردان مدفون شده است، حتی گویش بازار و خانواده هم نیست.
اردو و پارسی را محققین خواهر و برادر می خوانند و فارغ از چند کشور در منطقه و هزاران شبکه تصویری در خارج و سایت های پر بار علمی دارد.
پشتو را دوست داریم، پشتون را دوست داریم، اما هویت ستیزان و زبان ستیزان را نی، ما مسلمان و شهروند یک کشوریم که سرنوشت و اینده ما با هم مشترک است. بیایید به غنا مندی پارسی دری کمک کنیم و انرا از خود و خانواده خود بدانیم.
خانواده پشتونی که در کابل در دامان تمدن فارسی بزرگ شده است صدبار فرهنگی تر، متمدن تر از ان است که در دو سوی دیورند زند گی میکند، انعطاف پذیر باشیم، برای زبان پشتو هم کار کنید ولی علیه دیگران تیغ نکشید.
پارسی زبان صلح، اشتی، عشق و محبت است در کانون خانواده تان انرا چون گندم و گل بذر کنید تا رستگار شوید.
جاوید کوهستانی
